Bittersweet goodbye

Mijn laatste dag in Kaapstad is aangebroken, over een paar uur vlieg ik terug naar Nederland. Bijna 6 volle maanden, 167 nachten heb ik hier doorgebracht. Kaapstad voelt als een tweede thuis, Tygerberg ziekenhuis voelt als mijn vaste werkplek. 

Ik kan me de eerste week hier nog goed herinneren, met een dubbel gevoel vertrok ik naar de andere kant van de wereld, ik liet Maarten achter in Nederland en ging mijn eigen avontuur aan. Toch wat onzeker was ik, mede door de verhalen over het onveilige Kaapstad en uiteraard omdat alles nieuw was. Het links rijden midden in het drukke verkeer was wennen, maar al snel paste ik me aan aan het lokale rijgedrag. Tygerberg ziekenhuis is in alle opzichten anders dan de ziekenhuizen in Nederland. En hoewel ik vaker in Afrikaanse landen en ziekenhuizen ben geweest was het toch anders dan wat ik me had voorgesteld, jullie hebben mijn ervaringen kunnen lezen. Maar het wennen ging snel en ondertussen heb in mijn leventje hier aardig op de rit, de tijd is voorbij gevlogen. 

Terugkijkend op de afgelopen 6 maanden ben ik ontzettend trots dat ik deze stap heb genomen en het avontuur ben aangegaan. Ik heb een fantastische tijd gehad en heb ontzettend veel geleerd. Ik heb ernstige pre-eclampsie en eclampsie gezien en leren behandelen. Met name eclampsie is niet iets wat wij in Nederland vaak zien. Wij kunnen onze opleiding (en soms zelfs carrière) afronden zonder ooit een patiënt gezien te hebben met eclampsie, hier zijn er meerdere patiënten per dag. Ik heb ontzettend veel geleerd over peri- en postpartum cardiomyopathie (hart problematiek tijdens of net na de zwangerschap), over de fysiologie van diabetes en ernstige hypertensie. Mijn operatieve vaardigheden zijn er enorm op vooruit gegaan, mede door gecompliceerde sectio’s bij patiënten met extreem hoge BMI (BMI >60 is geen uitzondering) en eerder doorgemaakte abdominale infecties (onder andere chlamydia en abdominale tuberculose). Ik heb ernstige wond infecties gezien, soms zo ernstig dat niet alleen de uterus, maar ook een deel van het colon, omentum en voorste buikwand verwijderd moest worden. Ik heb geruptuteerde EUG’s (buitenbaarmoederlijke zwangerschappen) gezien en geopereerd, soms zelfs met 3L bloed in de buik. Ik heb helaas ook veel trieste casuïstiek meegemaakt; veel intra-uteriene babysterfte, de gevolgen van overdoseringen van medicatie, illegaal gekocht op straat om een bevalling op te wekken, of een zelf uitgevoerde abortus wat helaas verkeerd afliep voor moeder. Ik heb ook een aantal maternale sterftes meegemaakt en dat maakt toch wel diepe indruk. 

Ik ben enorm gegroeid in mijn weg naar zelfstandigheid en ben ervan overtuigd dat mijn ervaring die ik hier heb opgedaan een enorme positieve invloed heeft op mijn functioneren als gynaecoloog. 

Daarnaast ben ik enorm dankbaar dat ik zoveel lieve en mooie mensen heb leren kennen. In je eentje naar de andere kant van de wereld verhuizen is toch best een stap en de allerliefste en belangrijkste mensen liet ik thuis achter. Binnen no time heb ik hier een groep mensen om mij heen verzameld waarmee ik een ongelofelijk mooie tijd heb beleefd, deze mensen zijn oprecht goede vrienden geworden en ik weet zeker dat we elkaar in de toekomst blijven zien. 

Wat mijn tijd in Zuid Afrika, naast het medisch inhoudelijke, zo bijzonder heeft gemaakt is de goede werk/privé balans. Het werk is hier met name klinisch werk en don’t get me wrong, het is soms echt keihard werken hier, maar er is relatief weinig administratie en voorbereidingen vergeleken met het werk in Nederland, en dat maakte dat ik optimaal kon genieten van al het moois dat dit land te bieden heeft. Ik heb hier een prachtige zomer gehad (wat een geluk dat ik de Nederlandse winter heb kunnen overslaan!), ben veel buiten geweest op het strand en in de bergen. En dat maakt mij een gelukkig mens. Hopelijk kan ik deze goede werk/ privé balans in Nederland vasthouden. 

Het zijn 6 mooie maanden geweest, het is goed zo. Ik kijk er enorm naar uit om terug naar Nederland te komen, terug naar Maarten, om mijn nieuwe nichtje eindelijk te zien, onze bruiloft te plannen en mijn opleiding de komende maanden af te ronden. 

Baie dankie dat jullie al die tijd met mij hebben meegeleefd, hopelijk zien we elkaar snel om bij te praten! 

Liefs Sophie